Zakres modyfikacji prewspółczynnika odliczenia nie może prowadzić do modyfikacji wzoru urzędowego
W 2018 r. miasto wystąpiło o interpretację przepisów z uwagi na wątpliwości odliczania VAT związanego z pływalnią miejską. Miasto przyznało, że od stycznia 2017 r. dokonało centralizacji rozliczeń VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.
Miasto założyło że może odliczyć część podatku z faktur na wydatki inwestycyjne i bieżące zgodnie ze sposobem określonym w § 3 ust. 3 w zw. z § 2 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. tj. jako stosunek rocznego obrotu z tytułu działalności gospodarczej pływalni do całości osiągniętych dochodów wynikających ze sprawozdania z wykonania planu finansowego, powiększonych o część kwoty przekazywanej przez miasto na pokrycie jej wydatków, z wyłączeniem środków przekazywanych na wydatki związane z prowadzoną przez pływalnię działalnością gospodarczą oraz innych kategorii z § 2 pkt 10 rozporządzenia.
Urząd podważył przyjętą przez miasto strategię i podkreślił, że ustawodawca w rozporządzeniu wyraźnie wskazał sposób obliczania proporcji dla jednostki budżetowej, która wyrażona jest w procentach stosunek rocznego obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanego przez jednostkę budżetową do dochodów wykonanych jednostki budżetowej.
Miasto złożyło skargę na interpretację, jednak zarówno WSA w Białymstoku, jak i NSA podtrzymały stanowisko fiskusa. Sąd kasacyjny wskazał, że istotą problemu w tym sporze jest zasadność sugerowanego przez miasto rozumienia wzoru zamieszczonego w rozporządzeniu i zgodził się z urzędem skarbowym oraz z WSA, że metoda obliczeń przedstawiona przez miasto jest niedopuszczalna w świetle § 3 ust. 3 w związku z § 2 pkt 10 rozporządzenia. NSA podkreślił, że równowartość środków przeznaczonych na zasilenie jednostki celem realizacji przypisanych jej zadań obejmuje całość środków otrzymywanych przez pływalnię na pokrycie wydatków bieżących i inwestycyjnych związanych z działalnością obiektu.
Rzeczywiście przepisy dopuszczają sytuację odstąpienia od rozwiązań zawartych w akcie wykonawczym. Jednak, jak zauważył sąd, twierdzenie o niereprezentatywności wzoru przewidzianego w akcie wykonawczym, może być badane w kontekście przyjęcia indywidualnie wyliczonej proporcji, ale nie może prowadzić do modyfikacji wzoru urzędowego.
Michał Wojtas, doradca podatkowy, wspólnik w kancelarii EOL, w artykule Aleksandry Tarki "Wyliczenie prewspółczynnika - indywidualizacja klucza w ramach prawa” (Rzeczpospolita 18.03.2021 r.) komentuje sprawę:
Gmina wnioskując o wydanie interpretacji sama zastawiła na siebie pułapkę. NSA poparł stanowiska WSA i organu interpretacyjnego prezentujących odmienne od gminy stanowisko. Zapoznają się z uzasadnieniem, w istocie trudno dziwić się negatywnemu dla gminy rozstrzygnięciu. Stanowisko gminy prowadzące do „wyinterpretowania" się z urzędowego wzoru prewspółczynnika dla jednostki budżetowej (tu: prowadzącej basen) pozbawione było szans powodzenia, skoro gmina zdecydowała się zastosować prewspółczynnik z rozporządzenia. Orzecznictwo wskazuje bowiem, że jednostki samorządu terytorialnego mają wybór co do tego czy przyjąć własny czy urzędowy prewspółczynnik. Wydaje się, że korzystanie z metod liczenia prewspółczynników zawartych w rozporządzeniu ma być dla nich w istocie ułatwieniem. Podniesiona przez gminę polemika ze sposobem liczenia urzędowego prewspółczynnika ma jednak swoją argumentację. Prosta analiza wzoru spornego prewspółczynnika wprost wskazuje, że przy stałych obrotach z działalności gospodarczej danej jednostki (licznik) i stałych dochodach wykonanych jednostki (mianownik), które obejmują także kwoty przekazanej tej jednostce celem realizacji przez nią przypisanych zadań – zwiększenie w danym roku jej dochodów o środki na inwestycję automatycznie obniżają ten prewspółczynnik. Im większa wartość inwestycji tym mniejszy prewspółczynnik. Dlatego gmina próbowała przekonywać, że kwoty na inwestycje nie powinny być wliczane do dochodu, gdyż zwiększając niejako sztucznie mianownik, prowadzą do zaniżenia prewspółczynnika w porównaniu do okresu bezinwestycyjnego. NSA mając z jednej strony wyraźnie określone wzory urzędowe a z drugiej przepis art. 86a ust. 2h ustawy o VAT dający podatnikom wybór bardziej adekwatnego prewspółczynnika niejako między wierszami powiedział – gmino nie idź tą drogą, rozważ indywidualnie ustalony prewspółczynnik.
więcej na stronie:
